Amma

Gdy pojawia się w moim życiu Amma,

w Indiach zrywa się ulewa ...

Pada tak, że nie widać Góry,

Są tylko szare zarysy

Podwójne

Jak moja spódnica

Warstwa spodnia, dłuższa, zielona,

I warstwa na niej, krótsza, różowa.

Pierwszy raz gdy pojechałam sama do Indii,

Wylądowałam w Mammalapuram,

Po stresującym poszukiwaniu pokoju,

Znalazłam w końcu taki, który mi pasował,

Niedrogi, na dachu, kupiłam książkę,

Życiorys Ammy i ...

lunął deszcz.

Tak potężny, że odcięty został prąd, drogami płynęły potoki,

Nie dało się wyjść z hotelu, a mój pokój szybko okazał sie nie być wodoodpornym,

Po ścianie spływała woda, nic nie schło...

Nie pozostało mi nic innego jak przy świecach czytać książkę,

I czytałam, 3 dni.

Po trzech dniach skończył się deszcz, 

Skończyłam czytać, zapisałam to co było ważne.

Czułam jak wizje Ammy, jej słowa, szalone tańce, inność,

Są "moimi"

Ja - Amma

To był rok 2011, koniec grudnia...

Pierwszy raz spotkałam Ammę w Londynie.

Był rok 2003, byłam z przyjaciółką, Miśką.

Amma przytuliła.

Teraz, w Tiruvannamalai, na jednym z suchuch advaitowych satsangach, starając się, jak grzeczna uczennica, utrzymać uwagę (bezskutecznie), odwróciłam głowę do M, pytając co robi.

- jadę do Ammy, na dwa dni.

- o, mogę jechać z tobą?

- tak, jeśli będą bilety.

Po chwili, siedząc na lunchu, telefon od M:

- Bilety są! Jedziemy!

Zaczyna padać deszcz...

Coraz większy i większy.

Udaje mi się dotrzeć do hotelu.

Kładę się na zdezelowanym łóżku na tarasie, pod metalowym dachem.

Krople deszczu uderzają o dach tworząc coraz większy huk,

Nieplanowany koncert, symfonia, kochanie się ognia z wodą.

Przede mną góra, z chwili na chwili bardziej szara, 

Znikająca, pojawiająca się, znów znikająca.

Czy pod grubą czapą z wody nadal płonie ogień?

nie wie dze nie

Góra

j e s t

nieporuszona

Ona

Amma -

- Woda

Woła

Wola

Taka

Deszcz nadal pada...