Relacja

Nie ma przed nią ucieczki,

Jeśli nawet zamkniemy się w jaskini

To przytrafi nam się relacja z kamieniem,

Drzewem, ptakiem, pająkiem, liściem...

I zapewne da nam w kość tak samo 

Jak relacja z partnerem.

To "dawanie sobie w kość"

Ten, bywa że nie do uniesienia ból,

Ogień, kłótnia, przemoc, agresja,

To wszystko wyrażanie miłości

Najlepiej jak umiemy, na ten moment

INNEGO MOMENTU NIE MA

Fascynuje mnie taniec kilku osób,

Chemia, zderzenie planet, iskra, burza,

Emocja o tak potężnej sile, że otwierająca Jądro serca,

Bywa, że prawie obojętność, muśnięcie,

Ledwie zauważalne uczucie...

Tak, i tak, może być.

Nie posiadam, nie mogę być

Nigdy, z nikim.

Już samo stwierdzenie "to moja dziewczyna"

Jest aktem przemocy.

Nie jestem czyjąś własnością.

I tu i teraz

W relacji ze swoim ciałem

Dzieje się magia

Pełnia

Miłość idealna.

Sam fakt że żyję

Może zadziać się jedynie poprzez miłość

Choroba to też miłość

Konflikt jest miłością

Pocałunek i cios zadany pięścią.

Miłość

Chęć zmiany siebie/drugiego

Wyraża się bólem.

Przemoc.

Przemoc boli bo jest postawieniem granicy.

Granica bywa, że musi być odczuwana mocno, aby zadziałała.

Granica jest wyrazem

Miłości.

Mam wrażenie, że jesteśmy jak architekci,

Planujemy jak ustawić w przestrzeni przedmioty, ludzi.

Przestawiamy te kukiełki, dopasowujemy,

Zabawa w dom, świat, miasto.

Czy jest jakiś cel tej zabawy?

Miłość nie ma celu, ona żyje, wyraża się,

Gra atomów, budowanie mandal z piasku, 

Żeby za chwilę zdmuchnął je powiew wiatru,

Pochłonęła fala oceanu,

Kolejna mandala,

Narodziny

Śmierć

Narodziny

Śmierć

Narodziny ...

Kocham Cię

Więc pozwalam Tobie na bycie

Sobą

Pozwalam Sobie na bycie

Sobą

Pozwalam wyrażać się

KAŻDEJ

emocji

dźwiękowi

ruchowi

Płaczę z miłości do

Wszystkiego

Wszędzie

Jestem

scena z filmu Sense8

scena z filmu Sense8

scena z filmu Sense8

Brzuch

Brzuch mówi

Nieskończenie:

Kocham Cię

Kocham Cię

Kocham Cię

Nie przestanę

Nie przestanę

Nie przestanę

Mówię

Mówię

Mówię

Do Ciebie

Do Ciebie

Do Ciebie

Dobrze

Dobrze

Dobrze

Spokój

Spokój

Spokój

Rozkosz

Rozkosz

Rozkosz

Oddech

Oddech

Oddech

Dotyk

Dotyk

Dotyk

Miłość

Miłość

Miłość

Rozluźniam się, zasypiam, myśleć przestaję

Brak myśli poza myślą

Nieskończona przestrzeń

Ukojenie

Spełnienie

Odpoczywam w Twojej 

Obecności

Ukochany

Twój spokój jest

Moim

Przeźroczystość naszych ciał

Nieistnienie

Wilgotna skóra smakuje słodko

Odurza zapachem

Łzy

Rozkoszy

Poddanie

Fala

Ocean

Bez

Kresu

Ani

Początku

Wszędzie

Przyjaciel

To taka sytuacja

Gdy nie ma starania się.

Nie potrzeba rzeźbić sylwetki, 

Doskonale się ubierać,

Odpowiednio dobierać słów.

Jestem jaka jestem

I taka jestem kochana

Przyjęta, 

Powitana.

Rozluźniam się jeszcze bardziej

w Hamaku Miłości

Bujana

Powietrzem

o zapachu

Róż

Komnata

Świątynia

Pałac

Królowej

...

Dom

D O M

dom

Wybija rytm biały bęben

Dudni studnia klatki piersiowej

Ciało tajemny wehikuł

Boginiczność

Naczynie

Spokoju

Miód

Pocałunek

Wężowe

Kochanie

Mnie

Ciebie

Nas

b e z g r a n i c z n e

Jasne Niebo

Pierwszy poranek od wielu dni bez chmur,

Bez białej czapy okrywającej szczyt Góry.

Rozbrajanie przeszłości, zostawianie tego co stare,

nawykowe... Zadzior wciąż na nowo raniący

Wyciągany

Długimi kochającymi palcami Marii.

Nic się nie dzieje, jest przyjemnie, słychać krzyki dzieci, ptaki, riksze,

Te same dźwięki jak w każdej chwili, tutaj, w Indiach,

Teraz słyszane jak niebiańska kołysanka,

Bezpieczeństwo, doskonałość przestrzeni, pokoju, domu,

Każdego mikro koloru,

Zapachu, bicia serca, wilgotnego ciepła brzucha

Woda po lewej

Ogień po prawej

Boska równowaga

Spokój

Tak też może być w tych brudnych, chaotycznych, nieprzewidywalnych Indiach.

Pewnie po to właśnie, 

Tutaj wracam.

Bo tu jest 

Źródło

Miłości.

Tu jest

Dom.

Tutaj powietrze jest na tyle rzadkie, że widzę każdy absurd myśli uwierzonej

Każde przeszywające do szpiku kości, porażające piękno myśli jako myśli.

Bo rzeczy są takimi jakie są

I już.

Jakie to 

Proste.

Taniec Bogów

Mieliśmy spotkanie z tańcem w hinduskiej świątyni pełnej kolorowych Bogów

Patrzących na nas z każdej ściany, wymalwanych jaskrawo, jasno, jak rysunki dziecka.

Ruch naszych nieskrępowanych, uwolnionych ciał.

Każde snuje swoją opowieść.

Widać jak na dłoni, to co często skrywamy za skrzętnie dobraną maską, przemyślaną, wypolerowaną, udoskanalaną, poprawianą.

Ten nieopuszczający nas niedosyt,

Wieczne "not enough"

Chociażby było prawie doskonale,

Zawsze jest jednak to PRAWIE.

Gonitwa, wyścig, wieczne przegranie

Iluzja, że można wygrać.

Co wygrać?

Kto jest zwycięzcą, kim przegrany,

Czym jest nagroda?

Sen, zabawa w "życie"

Sens bezsensu

Cisza

Pod koniec naszego tańca wchodzi kapłan opiekujący się świątynią,

Jest huk bębnów, ekstaza, radość, uwolnienie.

Kapłan krzyczy: bóg nie życzy sobie takiego hałasu, to jest święte miejsce, nie ma tutaj przestrzeni na takie zachowanie, to nie jest boskie!

Patrzymy jasnymi oczami na miotającą się kukiełkę, zadziwieni, zaciekawieni, w miękkości wykańczającego się ruchu.

Religie i świątynie powstają gdy Mistrz, wokół którego zaistniało zgromadzenie, umiera.

Po co nam religie?

Kolejna forma kontroli.

Po co nam kontrola?

Może z lęku.

Może daje nam to miękką wygodną iluzję zwaną "bezpieczeństwem"

Oczywiście jeśli jest stan bezpieczeństwa, musi też istnieć stan zagrożenia.

Biegamy z jednego kąta w drugi, jak myszy w klatce, wciąż z nadzieją zmiany, poprawy, uwolnienia.

Taniec nie ma początku ani końca, ruch odbywa się w tu i teraz, w nieskończoności, w pełni, w niezmienności, czarnej pustce poza czernią, bardziej niż głuchą.

Ziemia Obiecana

Miłość

Ja

Mama

Amma Mama

Jestem u Ammy

Głowa pęka, 

Czuję się jak w gęstej zupie

Każdym porem wypływa pot

Chce mi się wymiotować

Jestem u 

Mamy

Kocham 

Cię

Kocham

Cię

Kocham

Cię

Leżę na metalowym piętrowym łóżku

Głowa nawija jak szalona

Popsuty komputer wyrzucający z siebie strzępki myśli

Fantazje, historie, słowa, słowa, słowa...

Kocham

Kocham

Kocham

Kocham

Kocham

To wszystko jest tak nierealne

Tak mocno prowdziwe w szaleństwie

Istnienia

Roztapiam resztki twardości

W płaczu o jeszcze innej barwie

Niż ten w Tiruvannamalai

Łzy u Ammy są różowe

Naszyjnik na szyi od mamy

z sercem

Pierścionek na palcu od babci

z diamentem

Gdy przechodzi ból głowy

A ja czekam w kolejce do Ammy

Rozszalała się burza

Pioruny, grzmoty, wyładowania energetyczne

Ulewny deszcz rozsadza dach nad naszymi głowami

Co jakiś czas gasną światła ...

Dostałam od Ammy

Mocne twarde słowa wrzucone do ucha

Jak dudnienie bębna

Jej ciało miękkie i duże

Oszałamiający zapach jaśminu wydobywający sie z kwiatów na jej szyi

Dała mi do ręki

Czekoladowe Serce

i zawinięty w brązowy papier cukierek

Spałam dobrze i głęboko w pokoju gorącym jak piekarnik,

Na trzecim piętrze wieżowca.

Dziś wracam do Tiruvannamalai

Urodziłam się w poniedziałek,

Dziękuję Mamo _/\_

Amma

Gdy pojawia się w moim życiu Amma,

w Indiach zrywa się ulewa ...

Pada tak, że nie widać Góry,

Są tylko szare zarysy

Podwójne

Jak moja spódnica

Warstwa spodnia, dłuższa, zielona,

I warstwa na niej, krótsza, różowa.

Pierwszy raz gdy pojechałam sama do Indii,

Wylądowałam w Mammalapuram,

Po stresującym poszukiwaniu pokoju,

Znalazłam w końcu taki, który mi pasował,

Niedrogi, na dachu, kupiłam książkę,

Życiorys Ammy i ...

lunął deszcz.

Tak potężny, że odcięty został prąd, drogami płynęły potoki,

Nie dało się wyjść z hotelu, a mój pokój szybko okazał sie nie być wodoodpornym,

Po ścianie spływała woda, nic nie schło...

Nie pozostało mi nic innego jak przy świecach czytać książkę,

I czytałam, 3 dni.

Po trzech dniach skończył się deszcz, 

Skończyłam czytać, zapisałam to co było ważne.

Czułam jak wizje Ammy, jej słowa, szalone tańce, inność,

Są "moimi"

Ja - Amma

To był rok 2011, koniec grudnia...

Pierwszy raz spotkałam Ammę w Londynie.

Był rok 2003, byłam z przyjaciółką, Miśką.

Amma przytuliła.

Teraz, w Tiruvannamalai, na jednym z suchuch advaitowych satsangach, starając się, jak grzeczna uczennica, utrzymać uwagę (bezskutecznie), odwróciłam głowę do M, pytając co robi.

- jadę do Ammy, na dwa dni.

- o, mogę jechać z tobą?

- tak, jeśli będą bilety.

Po chwili, siedząc na lunchu, telefon od M:

- Bilety są! Jedziemy!

Zaczyna padać deszcz...

Coraz większy i większy.

Udaje mi się dotrzeć do hotelu.

Kładę się na zdezelowanym łóżku na tarasie, pod metalowym dachem.

Krople deszczu uderzają o dach tworząc coraz większy huk,

Nieplanowany koncert, symfonia, kochanie się ognia z wodą.

Przede mną góra, z chwili na chwili bardziej szara, 

Znikająca, pojawiająca się, znów znikająca.

Czy pod grubą czapą z wody nadal płonie ogień?

nie wie dze nie

Góra

j e s t

nieporuszona

Ona

Amma -

- Woda

Woła

Wola

Taka

Deszcz nadal pada...

Topnieję

Miękkość twarzy, ciepłe oczy, 

Wilgotność, woda, gorąc,

OD TA JA NIE

Z nosa cieknie,

Mało śpię

Płacz

Płacz

Płacz

Poszłam we wszystkie kierunki świata w poszukiwaniu miłości,

Weszłam w najciemniejszy głuchy las,

Szukałam jej na najpiękniejszych plażach tego i innych światów,

Walczyłam z potworami,

Byłam superbohaterką w każdej postaci,

Przeszłam najcięższe szkolenia.

Zadawałam rany,

I byłam raniona.

Umierałam.

Przekroczyłam ból i rozkosz,

Doświadczyłam żałoby, wylałam więcej łez niż mieści to ciało, rwałam włosy z głowy,

Rzucałam najstraszliwsze klątwy, wyłam rykiem rozrywającym serca największych twardzieli,

Weszłam w głębiny rozkoszy przeszywające jak grzmot w czasie burzy,

Łącząc niebo z ziemią.

Nic już mnie nie rusza, bo rusza bardziej niż bardzo i właśnie (t)ego

Doświadczam 

Bez 

Lęku

Zbroi

Z otwarta białą piersią

Nigdy nie czułam się tak silna.

Jak Wenus wychodząca z oceanu,

Stoję prosta jak struna,

Otoczona tym co

- Dobre -

Aniołami

Zwierzętami

Bogami

Lasów

Łąk

Wód

Sprzymierzeńcami 

Wszystkich Światów

Naga

Maha

Maga