Spokój ◉

A może już dawno nie potrzebuję stać w pogotowiu, 

Bać się, chronić, zaciskać, uciekać ... ?

Może 

czas zacząć 

Żyć

Poznałam już cały wachlarz niecnotów, leni, łachudrów, złośników.

Nauczyłam się rozpoznawać ściemę, grę, przekupstwo.

Śmierdzi to to na kilometr ...

Po co ponownie doświadczać niewygody?

Po co i komu udowadniać, że się da radę, kiedy 

Nie ma (i nigdy nie było) nikogo kto by klaskał, order dał, ukochał ...

Ja

Sama

Dowodem

Jestem.

I już.

Zakopywanie skorupy.

Uwalnianie dzikiego Zwierza.

Przekalibrowywanie.

W puszczy jest mój dom.

Nie mam się czego bać,

Bo jestem królem zwierząt.

Nade mną nie ma już

Nikogo.

Stąpam powoli poznając miękkość ziemi,

Zapach trawy, ocieranie się o gałązki.

Wiatr głaszcze moje grube, lśniące zdrowym futrem

Ciało.

Nigdzie się nie spieszę, czasu nie znam.

Rozkoszuję się 

Istnieniem

Seksualnością

Kochaniem

Oddechem.

Ufam

Drodze

I krokom, które bezwysiłkowo

Robią się

Same.