Przy Jaźń (czyli jak kocha się kobietę)

Przy sobie

Przy tobie

Przy jaźń

Ja wdycham powietrze

Ty wydychasz

Ży je my

Kobieta

Składa się 

Z nieograniczonej miękkości

Przelewającej sie wody

Dla której nie ma

Barier.

Każdą rozbije

W drobny mak.

Jak się do niej zbliżyć

Otworzyć

Doznać 

(Jej)

Ogromu?

Ogrodu?

Orgazmu?

Poprzez wielbienie

Przyjęcie

Pokłon

Chodzenie na kolanach.

Pokazanie siły

Poprzez uznanie (jej) potęgi

Od której nie ma większej.

Kto nie boi się lwicy?

Jej kłów, ryku, ostrych pazurów, szybkości?

Tylko nieustraszony dozna rozkoszy

Miękkiej ciepłej skóry

Żywego futra, ciepłego wilgotnego języka,

Ogrodów o największej słodyczy.
Musi być próba,
Bo słaby nie uniesie ogromu rozkoszy
Tej.

autorka:
Helena Nelson-Reed