Tata

Najdziwniejsze jest to, że świat toczy się dalej 

Bez

Chwili

Zatrzymania.

A tymczasem 

Niedawno

Umarł

Człowiek

Do tego nie 

"jakiś tam człowiek".

Umarł

Mój Tata

To jest trochę tak jakby umierało całe moje ciało.

Rozrywane jest serce,

Obumierają nogi,

Jest tylko płacz i wycie.

Słowa same wychodzą z ust,

Są wypowiadane,

Ale kto mówi,

Nie jest jasne,

Bo tak jakby 

Coś 

przez to ciało mówiło.

Jest to

Coś

Czym jest teraz Tata.

Tą ciszą przed słowem.

Tym

Wszystkowiedzącym.

Żeby powstał rysunek musi być płótno,

Podobrazie.

Coś to wszystko trzyma,

Chociaż poznanie czym to jest

Niejestmożliwe.

Bo nie da się widzieć własnej twarzy.

Życie/śmierć - zabawa w zamki z piasku,

Które zmywa kolejna fala.

Przypływ

Odpływ

Przypływ

Odpływ 

A równocześnie nic się nigdy nie zaczęło ani nie skończyło.

Nieskończoność.

Tata wstał od stołu,

Gdzie cieszył się życiem z przyjaciółmi

I 

wskoczył do basenu

Nieskończoności.

Od tak, nie patyczkując się.

A teraz patrzy na nas i nie może pojąć czemu tak machamy rączkami i nóżkami ...

Tak powiedział mi Zenek,

A ja z jakiegoś powodu mu uwierzyłam,

Bo czuję, że Tata już wszystko wie,

I nie może pojąć dlaczego my tego nie wiemy.

Bo przecież to tak 

banalnie

oczywiste:

Jest tylko Miłość.