Zdrowienie ☯

Jedno to pozwalać sobie wewnętrznie na to jaka/jaki jestem, bezwarunkowo i totalnie, w Świadomości, a drugie to obserwować jak Wszechświat się do tego nowego podejścia dostosowuje.

Zmiana nie dzieje sie od razu, w jednej chwili. Na początek ten teatr, który zbudował się przez lata w umyśle, musi się dograć. To takie trochę umieranie na raty.

Ci sami aktorzy, te same zdarzenia, teraz wyraźnie rozgrywające się przed oczami. 

Jakże inna jakość jest w świadomym życiu. 

Jakże to potężny wybór. 
Jedyny. 

Droga dla najodważniejszych. 

Łaska. 

Nie karmić więcej systemu przekonań. 

Stać w Obecności. I patrzeć: "A więc to tak!" mówi wewnętrzny głos "tak to działa, ach ...". 

Ocean bólu potrzebuje się wybrzmieć, rzeka smutku musi popłynąć, do ostatniej kropli, w głębokim Współczuciu. 

Cóż za doskonałość, ileż wdzięczności ...

Gdy wzrasta nasza świadomość, wzrasta też wrażliwość. Stajemy sie bardziej delikatni. Po zrzuceniu zbroi zostajemy nadzy. Nie ma większej siły niż autentyczne i prawdziwe stanięcie w Mocy. 
Na początek jednak może pojawić sie niepewność, lęk, wątpiące myśli.

Cierpliwości Kochanie.

Cierpliwości.

To też minie ...

Zenek napisał: "jeżeli twoje serce jest w stanie nieuwarunkowanej miłości - jesteś psychicznie zdrowy. 

Reszta jest zaburzeniem."

Świat jest cudem. 

Ty jesteś cudem.

Ja nim jestem.

To co zdrowieje we mnie, to co zostaje zobaczone, uznane, ukochane, zadziewa się równolegle w Tobie.

Gdzie istnieje granica, linia podziału na ty i ja?

Szukaj, aby się przekonać o tej Jedni, która roztapia wszystko co skostniałe, zamrożone, utknięte.

Która wprowadza Twoje ciało w drżenie, 

która jest Miłością.

Nie taką jakiej nas uczono. Nie takiej.

Miłości nie da się zamknąć w ramy rozumienia.

Nie ma wolności od niej większej.

Porównanie znika.

Wszystko jest na swoim miejscu. 

Puzzle układają się same.

Żyję nie robiąc

Nic.